Ufkun ipek çizgisinde bir sen belirirsin,
Ne ismin belli, ne de yurdun;
Ama kalbime en derinden erirsin,
Uzakların en yakın, en sıcak huzuru.
Bir yıldız kayar gibi düşersin gözlerime,
Karanlık denizlerin sessiz ötesinden;
Bilinmez bir ezgiyle gülersin,
Sırrınla aydınlatırsın beni senden.
Ve ben, seni beklerim her şafak sökmeden,
Rüzgârda nefesin, akusta izlerin…
Ufuktaki yabancı, gel artık yanıma;
Hasretle dokun, kalbimin en derinine.
Oğuzhan ÖCAL