Eski Hard Disklerin Altın Çağı: 1994’ün Tozlu Raflarından Bir Hikaye
Teknolojinin hızla ilerlediği günümüzde, bir zamanlar devrim niteliğindeki cihazlar nostaljik birer antikaya dönüşüyor. 1994 yılına ait hard diskler de bu hikayenin unutulmaz kahramanlarından. Peki, o dönemin sabit diskleri nasıldı? Gelin, 90’ların ortasına kısa bir yolculuk yapalım.
Kapasite: Megabaytların Krallığı
1994’te bir hard diske baktığınızda, bugünkü “terabayt” lüksünün aksine 250 MB ile 1 GB arasında depolama alanı görürdünüz. O dönem için “devasa” kabul edilen 1 GB’lık bir disk, yaklaşık 200.000 adet Word belgesi saklayabiliyordu. Ancak bugün, tek bir video oyunu bile bu boyutları katbekat aşıyor. İronik olan ise, o yıllarda “Bu kadar alan asla dolmaz!” dedirten teknoloji iyimserliğiydi.
Fiziksel Tasarım: Ağır Sıklet Şampiyonlar
1990’ların hard diskleri, bugünkü SSD’lerin narinliğinden çok uzaktı. 3.5 inç masaüstü diskler bile 1-2 kg ağırlığında, kalın metal kasalara sahipti. Üstelik çalışırken çıkardıkları “tak-tuk” sesleri, odanın sessizliğini bir anda bozardı. Disklerin içindeki manyetik plakalar ve mekanik kollar, adeta bir saat mühendisliğiyle çalışıyordu. Tabii bu karmaşık yapı, arızaları da beraberinde getiriyordu. “Head crash” (kafa çarpışması) terimi, o dönemin korkulu rüyasıydı!
Teknolojik Detaylar: IDE ve SCSI Savaşları
1994’te IDE (ATA) arabirimi, ev kullanıcıları arasında popülerdi. Anakarta direkt bağlanan bu diskler, 5400 RPM hızıyla veri transfer ediyordu. Profesyoneller içinse SCSI diskler vardı: Daha hızlı, daha pahalı ve karmaşık bir kurulum gerektiren bu diskler, sunucuların ve iş istasyonlarının gözdesiydi. Ayrıca MFM ve RLL kodlama teknikleri de veri yoğunluğunu artırmak için kullanılıyordu.
Kurulum: Master/Slave Kabusu
Bir hard diski bilgisayara takmak, bugünkü “tak-çalıştır” kolaylığından çok uzaktı. Kullanıcılar, disk üzerindeki jumper ayarlarıyla uğraşmak zorundaydı. Ana diski “master”, ikincil diski “slave” olarak ayarlamazsanız, sistem açılmıyordu! Ayrıca BIOS’tan manuel olarak silindir, kafa ve sektör sayısını (CHS) girmek de işin bir parçasıydı. Tüm bunlar, teknoloji meraklısı olmayanlar için gerçek bir kabustu.
Efsane Modeller ve Fiyatlar
-
Quantum FireBall: Adındaki “ateş topu”na rağmen performansıyla sevildi.
-
Seagate Barracuda: SCSI versiyonu, profesyonel editörlerin tercihiydi.
-
IBM Deskstar 3.5″: 1 GB’lık versiyonu, o dönem için bir lüks sayılırdı.
Fiyatlar ise bugünküyle kıyaslanamazdı. Örneğin, 500 MB’lık bir disk 400-500$ civarındaydı.
Bugün 1 TB’lık bir SSD’yi 50$’a alabildiğimizi düşününce, ne kadar şanslı olduğumuz ortada.
Nostaljik Miras: Neden Hâlâ Önemliler?
Bu diskler, dijital depolamanın temellerini attı. Manyetik teknolojiyi mükemmelleştirdiler ve veri kurtarma tekniklerinin gelişmesine öncülük ettiler. Ayrıca, bazı eski disklerin 30 yıl sonra bile çalışıyor olması (tozlu bir garajda değilse!), dayanıklılık konusunda bize çok şey öğretiyor. Hatta retro bilgisayar meraklıları, orijinal donanımla çalışmak için hâlâ bu diskleri arıyor!
Tozlu Bir Anı Defteri
1994’ün hard diskleri, teknolojinin mütevazı ama kararlı adımlarının bir simgesi. Onlar olmasaydı, bulut depolama veya yapay zeka veri setleri de olmazdı. Belki yavaştılar, belce kırılganlardı… Ama tıpkı bir klasik araba gibi, ruhları hâlâ bizimle. Bir dahaki sefere telefonunuzda 256 GB depolama görünce, 1994’teki 500 MB’lık “canavarı” hatırlayın ve gülümseyin! 🖥️💾
Not: Eski bir hard diskiniz varsa, verilerinizi yedeklemeyi unutmayın. Çünkü manyetik plakaların ömrü sonsuz değil!