Ben Değil, Aynalar Yaşlandı
Bir zamanlar aynalara bakar, yüzümdeki gölgelerden hikâyeler çıkarırdım.
Her çizgi bir gülüşün yankısı, her gölge bir gecenin sessizliğiydi.
Şimdi bakıyorum da; ben değil, aynalar yaşlanmış.
Çerçeveleri eskimiş, cilaları solmuş;
beni yansıtırken bile ürkekleşmişler.
Ben hâlâ aynı düşlerle uyanıyor,
aynı hayallerin peşinde koşuyorum.
Ama aynalar ah o aynalar
görmekten yorulmuş, yılları tutamamış ellerinde.
Belki de biz insanlar yaşlanmayız;
anılarımızı taşıyan eşyalar çöker, bakışlarımızı yansıtan yüzeyler soluklaşır.
Ben gençliğimi yitirmedim;
yalnızca aynalar, bana artık başka türlü bakmayı öğrendi.
Oğuzhan ÖCAL
www.grikalemler.com.tr