Baba Olmak, Sessiz Bir Kahramanlıktır

“Baba Olmak, Sessiz Bir Kahramanlıktır”

Bazı kahramanlar pelerini dışarıda değil, yüreklerinde taşır. Ve onlar, her sabah sessizce uyanıp çocuklarının geleceği için çalışan, fedakârlığın adını bile anmadan yoluna devam eden kişilerdir: Babalar.

Sessizliğin İçinde Bir Güç

Bir baba çoğu zaman çok konuşmaz. Belki sarılmaz da sık sık. Ama gecenin bir yarısı uyanıp sobayı yakan da odur, okul servisinden önce çocuğunun ayakkabısının nerede olduğunu soran da… Baba olmak, sessiz bir güçtür. Telaffuz edilmez ama hissedilir.

Her Baba Aynı Değil, Ama Hepsi Aynı Yerden Sever

Kimi baba işçidir, kimi mühendis. Kimi uzaklara gitmek zorunda kalır, kimi her akşam aynı masaya oturur. Ama hepsinin sevgisi aynıdır: Koruyan, kollayan, yol gösteren bir sevgi. Bazen otorite, bazen sırdaş; ama her zaman sırtını dayayacağın dağ gibi bir sevgi…

Gölgesini Unutma

Baba Olmak, Sessiz Bir Kahramanlıktır

Hayat koşuşturmasında anneler kadar adı anılmasa da, babalar da o hikâyenin görünmeyen satır arasıdır. Unutulmaz ama çoğu zaman gözden kaçar. Bu yüzden bu yazıyı okuyan herkes için küçük bir çağrı: Bugün babana bir teşekkür et. Ya da içinden, gülümseyerek an.

Çünkü baba olmak kolay değil. Ama bir babanın varlığı, her çocuğun iç dünyasında asla silinmeyen bir iz bırakır.

Oğuzhan ÖCAL.