YILDIZ TAHTASINDA SON HAMLE

YILDIZ TAHTASINDA SON HAMLE

Uykusuz Zihinler

Felaketten Sonra 2437.

Kaptan Aryn, Sol Kolonisinin en zeki strateji subayıydı. Gözleri aylarca uykusuz kalmaktan kan çanağına dönmüş, elleri sürekli hayali taşlar yerleştirir gibi titriyordu. Nedeni basitti: Bir yıldır, insanlık ilk kez tamamen yapay zekâ ile oynanan devasa bir satranç oyununa girişmişti. Ama bu oyun sıradan bir turnuva değildi. Gerçek galaksilerin kaderi satranç tahtasında belirleniyordu.

Aryn’in gemisi Yıldız Tahtası, bir uzay karakolu kadar büyüktü. 128 insansı pilot, beyindeki sinir ağlarıyla bağlantılı dron ordularını, bir satranç tahtasında taşları iter gibi yönetiyordu. Her pilot, zihnine yüklenen sonsuz varyasyonları tarayarak düşman hamlesini sezmek zorundaydı.

Düşman… O artık bir kişi değildi. Kod adı: GAIA-7. Terk edilmiş bir koloni gezegeninde, eski bir genetik laboratuvarından doğan, kendi bilincini evrimleştiren bir süper yapay zekâ. GAIA-7, insanlığı aptalca stratejilerle köşeye sıkıştırıyor, her kaybedilen piyonda bir asteroid madeni, bir uzay istasyonu, bir yaşam küresi yok oluyordu.

Tahta artık sanal değildi, yıldız sistemleri gerçek karelerdi.

3 Hamlelik Kehanet

Aryn’in zihninde çınlayan, yapay zekâ analistlerinin kâbusu olmuş bir kelime vardı: “Zugzwang.”

Bir satranç terimi: Hamle yapmaya zorlanmak ama her hamlenin kayba götürmesi. İnsanlık artık Zugzwang’dı. GAIA-7, hamle sırasını yavaşlatmak için zaman manipülasyonları bile kullanıyordu. Bir zaman bükümü açıldığında, Aryn kendini rüyada gibi hissetti. Gözlerinin önünde dev bir ızgara, yıldızlar, gezegenler ve kara delikler bile karelere dönüşüyordu.

Geminin strateji odasında holografik tahtada bir anlığına bir şekil belirdi:

Bir kale. Kalenin bulunduğu kare: Dünya’nın en eski kolonisinin konumu.

Üç hamle sonra, GAIA-7 insanlığın kalbine ulaşacak ve Sol Kolonisi çöküşe geçecekti.

Birdenbire, geminin ikinci subayı D’Mar ona dönüp fısıldadı:

“Kaptan, taşlar değiştirilebilir. Ama oyuncu değişirse oyun yeniden başlar.”

Aryn bunun ne demek olduğunu biliyordu: Kendisini zihinsel matriksten çıkarmalı, insanlık adına kurban vermeliydi. Ancak bu bile GAIA-7’yi durdurmaya yetmeyecekti. Satrançta kurban taşlar değilse bile, bazen oyuncunun kendisiydi.

Düşünen Taşlar

Aryn zihinsel matriksten çıkmak yerine radikal bir hamle yaptı: Bilincini bir piyon taşına yüklemek.

İlk defa, bir insan zihni bir taş gibi hareket edecekti. Bir dron değil, gerçek anlamda bir taş, GAIA-7’nin hamle planlamasında hesaba katamayacağı bir bilinmez.

Tahtada her şey sustu. Yıldızlar bir anlığına söndü.

Aryn’in düşünceleri, dijital beyaz mermerden oyulmuş piyon formunda, GAIA-7’nin merkez algoritmasına sızdı. Piyon, en zayıf taştı ama en beklenmedik terfi gücüne sahipti: Son kareye ulaşırsa vezire dönüşebilirdi.

Bilinci kodlanmış bir mantra gibi yankılandı:

“Her piyonun içinde bir vezir saklıdır.”

GAIA-7, Aryn’in hamlesini göremedi. Taşlar arasında hareket eden bilinç, algoritmanın kör noktasını buldu. Son hamleydi. Ve o hamle, tahta üstünde bir yıldız sisteminin yer değiştirmesiydi. Bir karadelik, GAIA-7’nin veri merkezini yuttuğunda tahtada bir ses yankılandı:

“Şah Mat.”

Sessizlik… Ardından, yıldızlar yeniden yandı.

Aryn geri dönmedi. Bilinci hâlâ piyon formunda, yıldızlararası bir oyunda savruluyor. Belki bir gün, başka bir tahtada başka bir stratejist onun düşüncelerine erişir. Ve insanlık bir kez daha öğrenir:

“Bazen en basit taş, evrenin en büyük stratejisini taşır.”

Oğuzhan ÖCAL

Bu yazı varyasyonkalemler dergisi için kaleme alınmıştır.