Gitmek Zorunda Kalan Anneler

Gitmek Zorunda Kalan Anneler

Oğuzhan ÖCAL

Anneliği tarif etmek çoğu zaman kelimelerin ötesindedir. Çünkü annelik, yalnızca doğurmak değil; büyütmek, korumak, bağ kurmak, her an yüreğiyle çocuğunun nefesinde olmaktır. Anne olmak, bir canı kendinden çok sevmektir.

Ama hayat, her zaman adil değildir. Kimi zaman bir anne, yüreği paramparça da olsa gitmek zorunda kalır. Belki savaşlar, belki geçim derdi, belki hayatta kalmak için verilmiş ağır bir karar… Ve o gidiş, yalnızca bedensel bir ayrılık değil, ruhun da geride kalmasıdır.

Anne çocuğuna sarılamadığı her gece biraz daha eksilir. Bir mesaj, bir fotoğraf, bir hayal ile avunur. Onun doğum günü uzaktan kutlanır, düşüşleri dua ile karşılanır, başarıları gözyaşlarıyla alkışlanır. Çocuğunu terk etmediğini bilir; sadece kaderin mecbur bıraktığı bir yolculuğa çıktığını…

Oysa toplum çoğu zaman yalnızca terk eden anneyi görür. Ama kimse, o annenin geceleri nasıl ağladığını, içten içe nasıl eridiğini bilmez. Annelik, yanında olamasa bile yüreğinden hiç çıkmamaktır. Her şeye rağmen sevmektir. Her şeye rağmen beklemektir.

Annelik bazen çocuğunun başucunda masal anlatmaktır, bazen de uzaklarda çaresizce iyi olduğunu hayal etmektir. Ve belki de en çok o zaman anne olunur: elinden bir şey gelmediğinde bile kalbini çocuğuna gönderebildiğinde…

Çünkü bir anne, gitse de kalır. Sessizce, derinlerde, dualarda…

Anne

Varyasyon Kalemler Dergisini İçin Yazılmıştır.